Zbigniew Lew-Starowicz


Zbigniew Kazimierz Lew-Starowicz, urodzony 25 października 1943 roku w Sieradzu, to postać o wielkim wkładzie w psychiatrię oraz psychologię w Polsce. Jako lekarz psychiatra oraz psychoterapeuta, jego praca miała wpływ na wielu pacjentów oraz studentów, których kształcił przez lata swojej kariery, zapewniając im wartościowe umiejętności oraz wiedzę.

W ciągu swojej kariery Zbigniew Lew-Starowicz był również seksuologiem, co umożliwiło mu eksplorację oraz zgłębianie tematyki zdrowia seksualnego. Jego umiejętności oraz zaangażowanie przyczyniły się do rozwoju tej dziedziny w Polsce.

Nie można zapomnieć o jego roli jako nauczyciela akademickiego oraz profesora nauk medycznych, co świadczy o jego pasji do dzielenia się wiedzą. Zbigniew Lew-Starowicz był również założycielem oraz prezesem Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego, co wskazuje na jego długotrwały wpływ na rozwój seksuologii w naszym kraju.

Życiorys

Zbigniew Lew-Starowicz, wybitny seksuolog i psychiatra, swoją edukację rozpoczął w 1960 roku, kiedy to ukończył liceum ogólnokształcące w rodzinnym Sieradzu. W okresie jego młodości, aż do osiągnięcia trzydziestu lat, aktywnie uczestniczył jako ministrant w życiu religijnym. W 1966 roku zrealizował swoje medyczne ambicje, uzyskując dyplom na Wydziale Lekarskim Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. Decyzja o wyborze tej właśnie uczelni wynikała z wojskowych tradycji w rodzinie. Dodatkowo stał się absolwentem filozofii na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Swoją drogę naukową związał z seksuologią, uzyskując w 1981 roku tytuł doktora, a pięć lat później, w 1986 roku, stopień doktora habilitowanego w zakresie psychiatrii. W kolejnym etapie kariery, w 2015 roku, został uhonorowany tytułem profesora nauk medycznych. Po ukończeniu studiów, swoją karierę zawodową rozpoczął w poradni, gdzie towarzyszyła mu w pracy również Michalina Wisłocka.

Później związany był z takimi instytucjami jak Akademią Wychowania Fizycznego w Warszawie, czy Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego, gdzie pełnił znaczące funkcje profesorskie i zarządzające. W latach 1999–2005, podczas dwóch kadencji, zastępował dziekana Wydziału Rehabilitacji AWF, a ponadto kierował Katedrą Psychospołecznych Podstaw Rehabilitacji. Pracował także jako wykładowca na Wydziale Psychologii w Wyższej Szkole Finansów i Zarządzania w Warszawie.

Na przestrzeni swojej kariery, był dyrektorem Instytutu Seksuologii Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego w Warszawie, jak również założycielem i prezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Medycyny Seksualnej. W okresie 1995–1996 pełnił rolę eksperta Ministerstwa Edukacji Narodowej, koncentrując się na zagadnieniach związanych z edukacją seksualną, a w latach 1996–1998 aktywnie prowadził program edukacyjny w ramach działań Organizacji Narodów Zjednoczonych. W 1994 roku został powołany na krajowego specjalistę z zakresu seksuologii oraz członka korespondenta Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, a także przewodniczącego rady naukowej pisma „Seksuologia Polska”.

Jego dorobek naukowy obejmuje kilkaset publikacji, zarówno naukowych, jak i popularnonaukowych, dotyczących zagadnień związanych z seksuologią i psychiatrią. Niektóre z tych prac ukazały się pod pseudonimem „Leo Oldwitch”. Lew-Starowicz był również obecny w mediach, współpracując ze stacją TVN Med, gdzie prowadził programy edukacyjne dotyczące seksuologii. Jako biegły sądowy oraz dyrektor Centrum Seksuologii Medycznej, Psychiatry i Psychoterapii, zajmował się także praktyką kliniczną.

W jego twórczości artystycznej można znaleźć epizodyczne występy w popularnych serialach telewizyjnych, takich jak Kasia i Tomek (2003), Niania (2007) oraz 39 i pół (2009). Znany był również z występu w teledysku do utworu Black and White zespołu Kombi, gdzie zagrał urzędnika stanu cywilnego.

W autobiografii pt. Pan od seksu, opublikowanej w 2013 roku, ujawniono, że przed 1989 rokiem w swojej praktyce lekarskiej wykorzystywał elektrowstrząsy u osób homoseksualnych w ramach nieetycznej terapii konwersyjnej. W 2015 roku, w wywiadzie na potrzeby dokumentu Artykuł osiemnasty, przeprosił środowisko naukowe oraz pacjentów za stosowanie szkodliwych metod, które zostały uznane za archaiczne i nieefektywne.

Zmarł 13 września 2024 roku, a uroczystości pogrzebowe miały miejsce w kościele pokamedulskim bł. Edwarda Detkensa. Pożegnano go na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie.

Życie prywatne

Zbigniew Lew-Starowicz był synem Zbigniewa i Adaminy. W jego rodzinie znajdowało się starsze rodzeństwo, na które składała się siostra Alma Tomira oraz brat Maur Sulimir.

Jego dziadek, Jan Starowicz, był właścicielem kamienicy przy ul. Piotrkowskiej 292 w Łodzi, znanej jako kamienica „Pod Góralem”. Miał dwa małżeństwa, a jego drugą żoną była lekarka Danuta Lew-Starowicz, która zmarła w 2020 roku.

W życiu osobistym Zbigniewa Lew-Starowicza urodziło się czworo dzieci, z których troje pochodziło z pierwszego małżeństwa. Znaczący pierwszy człon nazwiska zawdzięczał nazwie swojego herbu rodowego.

Odznaczenia

Oto lista odznaczeń, które zostały przyznane Zbigniewowi Lew-Starowiczowi:

  • krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 2012 roku,
  • krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1997 roku,
  • złoty krzyż zasługi,
  • medal Komisji Edukacji Narodowej.

Publikacje

Oto wykaz opublikowanych dzieł Zbigniewa Lew-Starowicza, które świadczą o jego wieloletnim wkładzie w dziedzinę seksuologii oraz psychologii. Poniżej znajduje się lista jego publikacji:

  • Album intymny, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1990, ISBN 978-83-202-0912-9,
  • Album sztuki miłosnej (wspólnie z Michałem Maryniakiem), „Alma-Press”, 1990, ISBN 83-7020-044-3,
  • Antykoncepcja współczesna (wspólnie z Longinem Marianowskim), Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1990, ISBN 83-200-1524-3,
  • Atlas psychofizjologii seksu, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1990, ISBN 978-83-200-1443-3,
  • Barwy seksu, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1987, ISBN 978-83-202-0527-5,
  • Dojrzewanie, miłość, związki. U progu dorosłości (wspólnie z Agnieszką Fijałkowską-Grabowiecką i Alicją Długołęcką), Bellona, 2004, ISBN 978-83-11-10035-0,
  • Encyklopedia erotyki, „Muza”, 2001, ISBN 978-83-7200-882-4,
  • Edukacja seksualna, Świat Książki – Bertelsmann Media, 2006, ISBN 978-83-247-0261-9,
  • Eros, natura, kultura, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1973,
  • Erotyzm i techniki seksualne wschodu, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1991, ISBN 978-83-202-0972-3,
  • Homoseksualizm, Wyd. Lekarskie PZWL, 1999, ISBN 978-83-200-2312-1,
  • Jak się kochać?, Świat Książki, 2010, ISBN 978-83-247-1866-5,
  • Kobieta i Eros, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, ISBN 978-83-04-03208-8,
  • Leczenie czynnościowych zaburzeń seksualnych, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1985, ISBN 978-83-200-0828-9,
  • Leczenie nerwic seksualnych, Państwowy Zakład Wyd. Lekarskich, 1991, ISBN 978-83-200-1560-7,
  • Leczenie zaburzeń seksualnych, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1997, ISBN 978-83-200-2107-3,
  • Leksykon seksuologiczny, Wydawnictwo Continuo, 2002, ISBN 978-83-86682-80-5,
  • Lew w sypialni, Wydawnictwo Z/W, 2012, ISBN 978-83-933628-0-6,
  • Listy intymne, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1989, ISBN 83-04-02716-X,
  • Nowoczesne wychowanie seksualne (wspólnie z Kazimierzem Szczerbą), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1995, ISBN 978-83-7066-613-2,
  • O kobiecie, Wydawnictwo Czerwone i Czarne, 2011, ISBN 978-83-7700-013-7,
  • O mężczyźnie, Wydawnictwo Czerwone i Czarne, 2012, ISBN 978-83-7700-032-8,
  • O miłości, Wydawnictwo Czerwone i Czarne, 2012, ISBN 978-83-7700-040-3,
  • Ona i On o seksie, Świat Książki, 2007, ISBN 978-83-247-0572-6,
  • On. Pytania intymne, Wydawnictwo Czerwone i Czarne, 2018, ISBN 978-83-7700-332-9,
  • Ona. Pytania intymne, Wydawnictwo Czerwone i Czarne, 2019, ISBN 978-83-66219-01-4,
  • O seksie, partnerstwie i obyczajach, Wyd. Współczesne, 1988,
  • O rozkoszy, Wydawnictwo Czerwone i Czarne, 2013, ISBN 978-83-7700-109-7,
  • Pan od seksu, Znak, 2013, ISBN 978-83-240-2336-3,
  • Pitawal erotyczny, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1991, ISBN 978-83-202-0961-7,
  • Problemy z seksem, Oficyna Wydawnicza „Pobrzeże”, 1991, ISBN 978-83-85062-00-4,
  • Przemoc seksualna, Santorski & Co Agencja Wydawnicza, 1992, ISBN 978-83-85386-12-4,
  • Przysposobienie do życia w rodzinie. Wychowanie, Państ. Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1987, ISBN 83-200-1198-1,
  • Seks dla każdego, Warszawa, 1986, ISBN 978-83-202-0361-5,
  • Seks dojrzały, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1988, ISBN 978-83-200-1281-1,
  • Seks kontrowersyjny (wspólnie z Agnieszką Fijałkowską-Grabowiecką), Bellona, 2001, ISBN 978-83-11-09786-5,
  • Seks nietypowy, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1988, ISBN 978-83-202-0613-5,
  • Seks partnerski, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1984, ISBN 978-83-200-0735-0,
  • Seks po uszkodzeniu rdzenia kręgowego (wspólnie z Januszem Kirenko), Wyższa Szkoła Umiejętności Pedagogicznych i Zarządzania, 2001, ISBN 978-83-913385-2-0,
  • Seks trudny czy łatwy?, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1985, ISBN 978-83-202-0358-5,
  • Seks w jesieni życia, Bellona, 2000, ISBN 83-11-09124-2,
  • Seks w kulturach świata, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, ISBN 978-83-04-02199-0,
  • Seks w malarstwie chińskim,
  • Seks w sieci i nie tylko…, Wyd. Medyczne, 2002, ISBN 978-83-88614-06-4,
  • Seks w religiach świata, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1990, ISBN 978-83-202-0874-0,
  • Seksualne tajemnice i problemy,
  • Seksuolog radzi, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1981, ISBN 978-83-203-1383-3,
  • Seksuologia sądowa, Wyd. Prawnicze, 1988, ISBN 978-83-219-0373-6,
  • Słownik encyklopedyczny – Miłość i seks, Wyd. „Europa”, 1999, ISBN 978-83-87977-17-7,
  • Słownik seksuologiczny, Agencja Omnipress, 1990, ISBN 978-83-85028-58-1,
  • Sztuka seksualna wschodu, Ostoja 1991,
  • Vademecum sztuki miłosnej, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1989, ISBN 978-83-202-0761-3,
  • Wiek średni: blaski i cienie, Państw. Zakł. Wyd. Lek., 1992, ISBN 978-83-200-1607-9,
  • Za drzwiami mojego gabinetu, Prometeusz, 2003, ISBN 83-916550-2-4,
  • Zarys seksuologii sądowej dla prawników, Wyd. Zrzeszenia Prawników Polskich, 2000, ISBN 978-83-87218-07-2,
  • Zazdrość, seks, zbrodnia, Wyd. Prawnicze, 1990, ISBN 978-83-219-0562-4.

Przypisy

  1. MartaM. Kawczyńska, Pogrzeb Zbigniewa Lwa-Starowicza. Obok urny postawiono… maskotkę, dziennik.pl, 20.09.2024 r. [zarchiwizowane]
  2. PaulinaP. Jaworska, Kiedy i gdzie pogrzeb Lwa-Starowicza? Jest znana data i miejsce [online], se.pl, 20.09.2024 r. [dostęp 20.09.2024 r.]
  3. a b c d MałgorzataM. Święchowicz, Zbigniew Lew-Starowicz nie żyje. Gdy wybrał seksuologię, sąsiedzi współczuli [online], „Newsweek”, 13.09.2024 r. [dostęp 17.09.2024 r.]
  4. MichałM. Dobrołowicz, Zbigniew Lew-Starowicz nie żyje. Wybitny seksuolog miał 80 lat [online], RMF24, 13.09.2024 r. [dostęp 13.09.2024 r.]
  5. a b Lew-Starowicz przeprasza gejów za próby „leczenia” ich elektrowstrząsami. „Orientacja jest w sercu i mózgu, nie w genitaliach”, tokfm.pl, 28.07.2015 r. [zarchiwizowane 16.04.2023 r.]
  6. a b TomaszT. Baliszewski, Prof. Lew-Starowicz przeprasza gejów za „leczenie elektrowstrząsami”, natemat.pl, 28.07.2015 r. [zarchiwizowane 27.01.2023 r.]
  7. ŁukaszŁ. Woźnicki, Prof. Lew-Starowicz przeprasza gejów za leczenie elektrowstrząsami [online], wyborcza.pl, 28.07.2015 r. [dostęp 16.04.2023 r.]
  8. JacekJ. Żakowski, Prof. Lew-Starowicz o tym, jak się zmienia stosunek Polek do seksu [online], polityka.pl, 2018 r. [dostęp 15.09.2022 r.]
  9. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17.02.2015 r. nr 115.2.2015 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2015 r. poz. 297).
  10. O towarzystwie, pts-seksuologia.pl [zarchiwizowane 14.09.2024 r.]
  11. Zbigniew Lew-Starowicz, znak.com.pl [zarchiwizowane 22.09.2022 r.]
  12. Seksuologia Polska (Polish Sexology): About the Journal: Editorial Team, viamedica.pl [zarchiwizowane 22.09.2022 r.] (ang.).
  13. Prof. Zbigniew Lew-Starowicz o terapii prądem [online], rp.pl, 19.07.2013 r. [dostęp 16.04.2023 r.]
  14. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17.09.2012 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2013 r. poz. 131).
  15. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 09.09.1997 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 1997 r. nr 84, poz. 845).
  16. Prof. dr hab. Zbigniew Kazimierz Lew-Starowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 16.04.2023 r.]
  17. Prof. dr hab. med. Zbigniew Lew-Starowicz, lew-starowicz.pl [zarchiwizowane 12.04.2015 r.]
  18. Zbigniew Lew-Starowicz w bazie filmpolski.pl [dostęp 12.04.2015 r.]
  19. Seksuolog Zbigniew Lew-Starowicz w żałobie. Nie żyje jego żona, tvp.info, 18.11.2020 r. [zarchiwizowane 18.11.2020 r.]
  20. Prof. Lew-Starowicz: nigdy nie byłem „kameleonem” [online], polskieradio.pl, 08.03.2019 r. [dostęp 16.09.2022 r.]

Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":

Piotr Kuna | Adam Białas | Albert Rosental

Oceń: Zbigniew Lew-Starowicz

Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:7