Marek Niedźwiecki

---

Życiorys

Marek Niedźwiecki, urodzony 24 marca 1954 roku w Szadku, dorastał w rodzinie, w której jego matka pracowała jako nauczycielka historii, a ojciec był rzeźnikiem i kierownikiem masarni. Posiada trójkę rodzeństwa: Piotra, Wojciecha oraz starszą siostrę Małgorzatę. Znajomości muzyczne i artystyczne rozwijał już we wczesnej młodości, grając w szkolnej orkiestrze akordeonistów, biorąc udział w konkursach recytatorskich oraz przynależąc do drużyny harcerskiej. W szkole imponował swoimi osiągnięciami, będąc prymusem i uczestnicząc w olimpiadach matematycznych. Dodatkowo, oprócz gry na akordeonie, brał udział w tańcach ludowych.

Marek ukończył II Liceum Ogólnokształcące w Zduńskiej Woli w 1973 roku. Następnie, w 1979 roku, zdobył dyplom na Wydziale BudownictwaPolitechniki Łódzkiej, gdzie specjalizował się w technologii i organizacji budownictwa. W roku 1976 rozpoczął pracę w Holandii, gdzie zarabiał na życie w fabryce dywanów.

Rozpoczął swoją karierę radiową w 1973 roku, łącząc siły z Studenckim Radiem „Żak”, w którym aktywnie działał do 1981 roku. 1 maja 1978 roku związał się z Radiem Łódź, gdzie pełnił rolę spikera, a później został redaktorem w Programie I Polskiego Radia. To właśnie tam współprowadził popularną Listę przebojów Studia Gama. Jego obecność w Trójce zaczęła się 5 kwietnia 1982 roku, kiedy to zadebiutował jako prowadzący Listy Przebojów Programu Trzeciego.

Niedźwiecki był pomysłodawcą wielu audycji, takich jak Top wszech czasów oraz Smooth Jazz Cafe, a jego głos towarzyszył widzom w takich programach jak Zapraszamy do Trójki, Markomania, czy Trzeci do pary. W latach 1985-1986 współprowadził Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie, a jego kariera telewizyjna obejmowała również prowadzenie Wzrockowej Listy Przebojów w TVP2.

W latach 1990-1996 kontynuował swoją działalność na wielu platformach, często powracając do Sopotu i współprowadząc galę Fryderyków. Po 2000 roku jego kariera rozkwitła, prowadząc różnorodne programy w Polsce, a także festiwale, takie jak Festiwal w Jarocinie. Po odejściu z Trójki 31 lipca 2007 roku, Niedźwiecki podjął współpracę z Radiem Złote Przeboje. Był gospodarzem autorskiej Listy przebojów, a także audycji Złote, słodsze, najsłodsze oraz Top wszech czasów.

Ponowny powrót do Trójki miał miejsce 1 kwietnia 2010 roku, gdzie znowu sprawował pieczę nad Listą przebojów oraz prowadził różne audycje, łącznie z Muzyczną Jedynką w Programie I PR. W 2012 roku z okazji 50-lecia Trójki pojawił się w głównym wydaniu Wiadomości.

W swojej karierze Niedźwiecki był jednym z bohaterów utworu „Ballada o Baronie, Niedźwiedziu i Czarnej Helenie” nagranej przez Artura Andrusa. Po odejściu z Trójki w maju 2020 roku stał się jednym z założycieli internetowego Radia 357, gdzie kontynuuje swoją pasję do mediów.

Niedźwiecki okazjonalnie współpracuje z prasą, pisując artykuły dla takich czasopism jak „Non Stop”, „Tylko Rock”, „Playboy” i „Machina”. Jest także aktywnym członkiem Akademii Fonograficznej ZPAV oraz Akademii Muzycznej Trójki.

Kontrowersje

Oskarżenia o domniemaną współpracę z SB

W latach 1979-1981 Marek Niedźwiecki był wezwany na przesłuchanie przez Służbę Bezpieczeństwa. W trakcie tego przesłuchania, zmuszony był do zbierania informacji na temat pracowników Radia Żak, z obawą, że w przeciwnym razie grożono mu zakazem pracy w radiu. Po zakończeniu przesłuchania Niedźwiecki podpisał protokół, co skutkowało jego rejestracją jako kontaktu operacyjnego o kryptonimie „Bera”. Marek Niedźwiecki podkreśla, że po tym incydencie nikt nie nawiązał z nim dalszego kontaktu.

Okoliczności odejścia z Trójki w 2020

Do maja 2020 roku Niedźwiecki był pracownikiem Polskiego Radia, jednak odszedł z tej instytucji w akcie protestu, w związku z oskarżeniami, które wysunęła dyrekcja Trójki. Te oskarżenia dotyczyły zmanipulowania wyników notowania nr 1998 Listy przebojów Programu Trzeciego z dnia 15 maja, w którym triumfowała piosenka krytykująca polityka Jarosława Kaczyńskiego, napisana przez Kazika – „Twój ból jest lepszy niż mój”. Następnego dnia, po emisji audycji, redaktor naczelny Trójki, Tomasz Kowalczewski, ogłosił unieważnienie głosowania, jednak w swoim oświadczeniu nie wskazał konkretnych utworów, których to dotyczyło, ani nie wyjaśnił, czy inne głosowania również będą podlegały weryfikacji.

Dodatkowo, pojawiły się pytania dotyczące timingu przeprowadzenia kontroli informatycznej oraz zawieszenia audycji, które miały miejsce dopiero po dacie 15 maja. Po oskarżeniach wobec Niedźwieckiego, pozostałym dziennikarzom muzycznym jako warunek kontynuowania pracy wymagano podpisania oświadczenia o potwierdzeniu wyników rzeczonej kontroli. Bartosz Gil, prowadzący audycję „Radio Teheran”, który publicznie zaprzeczył wszelkim zarzutom wobec Niedźwieckiego, został w wyniku odmowy podpisania tego oświadczenia zawieszony.

W czerwcu tego samego roku, pełnomocnicy Niedźwieckiego złożyli pozew w sądzie, żądając przeprosin od Polskiego Radia, Tomasza Kowalczewskiego oraz Agnieszki Kamińskiej, prezes Polskiego Radia. Nowy dyrektor Trójki, Kuba Strzyczkowski, ukazał na antenie publiczne przeprosiny dla Niedźwieckiego, przyznając, że jego dobra osobiste zostały naruszone. Ważnym punktem w tej sprawie jest fakt, że w 2020 roku Niedźwiecki uzyskał uprawnienia emerytalne.

W czerwcu 2021 roku, media podały informację, że Niedźwiecki wycofał swój pozew sądowy przeciwko Polskiemu Radiu. Obie strony doszły do porozumienia pozasądowego i w swoich oświadczeniach przekazały publicznie, że sprawa została uznana za zakończoną oraz, że nie będą jej więcej komentować.

Życie prywatne

Marek Niedźwiecki jest osobą pozostającą w stanie kawalerskim.

Jego pasją jest zbieranie albumów muzycznych, a kolekcja płyt, którą posiada, liczy ponad 15 tysięcy egzemplarzy.

Twórczość

Wybrane publikacje

W dorobku Marka Niedźwieckiego znajdziemy wiele znaczących dzieł, w tym:

• Lista Przebojów Programu Trzeciego: 1982–1994 (Wydawnictwo Wacław Bagiński, Wrocław 1996, ISBN 83-86237-75-9),
• Lista Przebojów Trójki 1994–2006 (Prószyński i S-ka, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7469-498-8),
• Nie wierzę w życie pozaradiowe (Agora, Warszawa 2011, ISBN 978-83-268-0642-1),
• Radiota, czyli skąd się biorą Niedźwiedzie (Wielka Litera, Warszawa 2014, ISBN 978-83-64142-67-3),
• Australijczyk (Wielka Litera, Warszawa, 4 listopada 2015, ISBN 978-83-8032-056-7),
• DyrdyMarki (premiera odbyła się 2 września 2020).

Dyskografia

W twórczości fonograficznej Niedźwieckiego wyróżnić można liczne kolekcje oraz albumy. Oto niektóre z nich:

• Kolekcja 18 płyt: Lista Przebojów Programu III 1982–1998 (1998–2001),
• Kolekcja 18 płyt: Marek Niedźwiecki zaprasza do… Smooth Jazz Cafe 1–18 (1999–2018),
• Kolekcja 25 płyt: 25 lat Listy Przebojów Trójki 1982–2006 (2006–2007),
• Kolekcja 5 płyt: Złota Trójka 1982–2006 (2007),
• Kolekcja 13 płyt: 30 lat Listy Przebojów Trójki 2007–2011 (2012),
• Albumy: 5-ka Listy Przebojów Trójki (1987),
• Top Rock – przeboje Trójki (1990),
• Moja lista marzeń (1992),
• Chillout Cafe (2004),
• Piosenki z dzwoneczkami poleca Marek Niedźwiecki (2007),
• Marek Niedźwiecki przedstawia – The Best of Smooth Jazz Cafe (2008),
• Marek Niedźwiecki prezentuje – Smooth Festival „Złote Przeboje” Bydgoszcz 2009 (2009),
• Perły z Listy Przebojów Programu Trzeciego (2012),
• Moja lista marzeń 2 (2012),
• Z archiwum polskiego Big Beatu (2012),
• Muzyka ciszy (2013),
• Muzyka ciszy 2 (2014),
• Muzyka ciszy 3 (2015),
• Muzyka ciszy 4 (2016),
• Radio California (2016),
• Muzyka ciszy 5 (2017),
• Marek i Marek Niedźwiecki Sierocki (z Markiem Sierockim, 2018),
• Muzyka ciszy 6 (2019),
• Zimowy sen Niedźwiedzia (premiera 12.2023).

Filmografia

Marek Niedźwiecki ma również na swoim koncie interesujące projekty filmowe:

• Historia polskiego rocka (2008, film dokumentalny),
• Beats of Freedom – Zew wolności (2009, film dokumentalny),
• Listy do M. (2011, obsada aktorska),
• Ostatnia rodzina (2016, głos).

Odznaczenia i wyróżnienia

Marek Niedźwiecki, znany dziennikarz i osobowość radiowa, został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego wkładzie w kulturę i obronność kraju. Oto lista jego wyróżnień:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2011 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 2005 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, nagroda przyznana w roku 2000,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”, nadany w 2012 roku,
• Złoty Mikrofon, zdobyty w 1993 roku,
• Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w zakresie upowszechniania i animacji kultury, przyznana w 2012 roku,
• Złoty artKciuk, wyróżnienie przyznane w 2015 roku na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd w Żyrardowie.

---

Oceń: Marek Niedźwiecki

---