Andrzej Zwoliński (działacz mieszczański)

W około 1787 roku, król Stanisław August wyróżnił go honorowym tytułem sekretarza Jego Królewskiej Mości. Dwa lata później, jako wójt miejski, Andrzej Zwoliński wziął udział w historycznej Czarnej Procesji w Warszawie, gdzie podpisał Akt Zjednoczenia Miast, co dobitnie świadczy o jego zaangażowaniu w reformy miejskie ówczesnego okresu. W tym czasie prowadził regularne konsultacje z Hugonem Kołłątajem, co podkreślało jego aktywną rolę w działaniach na rzecz poprawy warunków życia mieszkańców.

W 1790 roku, za sprawą rekomendacji kasztelana buskiego Teofila Załuskiego, Zwoliński uzyskał nobilitację przez Sejm Wielki; Załuski był również odpowiedzialny za zgłoszenie Kacpra Meciszewskiego. Na mocy postanowienia Komisji Policji Obojga Narodów w 1791 roku, został wybrany na rewizora, a jego zadaniem było dokonanie rewizji Sieradza w celu podziału miasta na cyrkuły i dozory.

W 1812 roku przyjął funkcję asesora zgromadzenia gminnego powiatów sieradzkiego oraz szadkowskiego, które podjęło decyzję o przystąpieniu do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego. W osobistym życiu był żonaty z Marianną Cytacką, z którą doczekał się syna Adama oraz córki Salomei, która wyszła za mąż za Kajetana Dominika Kalinowskiego. Wśród jego potomków wymienia się również prawnuka Ludwika Brzozowskiego, syna Fryderyki Augusty z Kalinowskich oraz Michała Antoniego Zwolińskiego, a także wnuka tego ostatniego, Mariana Keniga.

Andrzej Zwoliński zmarł w swoim domu przy Rynku sieradzkim nr 15, a jego miejsce spoczynku znajduje się w Sieradzu. Po jego śmierci, wdowa Marianna mieszkała wraz z córką w jej majątku Opacz Wielka pod Warszawą, gdzie również zmarła. Zgon jej odnotowano w aktach parafialnych Raszyna, do którego wtedy należała Opacz. Została pochowana w cmentarzu Powązkowskim (kw. 1, rząd 2, miejsce 11), w sąsiedztwie zmarłej wiele lat wcześniej matki zięcia Kalinowskiego. Później spoczął tam także on sam oraz jego żona.