Józef Budziakowski

---

Życiorys

W wieku osiemnastu lat młody Józef Budziakowski rozpoczął swoją przygodę z wojskiem, wstępując do piechoty Wojska Polskiego. Od roku 1920 związany był z 8 pułkiem artylerii polowej, gdzie brał udział w kluczowych wydarzeniach wojny polsko-bolszewickiej, w tym w bitwach pod Grodnem oraz podczas Bitwy Warszawskiej. Po zakończeniu działań wojennych, postanowił kontynuować swoją edukację i przystąpił do egzaminów na Wydziale Inżynierii Wodnej Politechniki Warszawskiej, gdzie w 1926 roku uzyskał tytuł magistra hydrotechniki, kończąc sekcję melioracyjną.

W trakcie studiów ukończył również szkołę podchorążych rezerwy, a w dniu 1 września 1931 roku, zajął 397. lokatę w korpusie oficerów piechoty, zdobywając stopień podporucznika. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III, a jego przydział dotyczył 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie. Następnie został przeniesiony do korpusu oficerów saperów, co otworzyło przed nim nowe możliwości zawodowe.

Karierę zawodową rozpoczął w Krajowym Towarzystwie Melioracyjnym, gdzie pełnił funkcje projektanta, organizatora struktur oraz dyrektora. W 1929 roku założył własne biuro hydrotechniczne w Kaliszu. W 1930 roku był kierownikiem budowy torów wyścigowych na Służewcu w Warszawie, co potwierdzało jego umiejętności i zdolności organizacyjne. Od 1934 roku pełnił rolę kierownika prac budowlanych, melioracyjnych i drogowych w Gdyni, gdzie również tworzył projekty instalacji wojskowych dla Marynarki Wojennej.

W dniu 1 lipca 1939 roku, po raz kolejny powołany do czynnej służby, dołączył do sztabu Armii „Kraków”. Po klęsce pod Tomaszowem, został ewakuowany najpierw do Rumunii, a później do Francji. Od listopada 1939 roku objął dowództwo 1. plutonu saperskiego oraz funkcję kwatermistrza pułku, a później trafił do 4 batalionu saperów. Po klęsce Francji w 1940 roku, przeniósł się do Szkocji, gdzie do 23 października 1941 roku pełnił różne ważne role w 1 batalionie saperów.

11 listopada 1941 roku został przesunięty do 11 kompanii saperów, a wkrótce zaczął dowodzić kompanią saperską. W 1943 roku związał się z RAF, gdzie w stopniu squadron leader (odpowiednik majora) kierował budową i rozbudową lotnisk brytyjskich. W 1945 roku został dowódcą nowego oddziału Polskich Sił Powietrznych – 5029 dywizjonu budowy lotnisk. W ostatnich miesiącach wojny zarządzał kilkunastoma lotniskami na terenie Niemiec.

Po zakończeniu wojny, w 1947 roku, powrócił do Polski, gdzie podjął pracę w Państwowym Przedsiębiorstwie Robót Komunikacyjnych. Jego doświadczenie i umiejętności pomogły w odbudowie zniszczonych obiektów, w tym zapory czchowskiej. Jako dyrektor robót wodnych PPRK prowadził prace regulacyjne na Odrze i Wiśle. W latach sześćdziesiątych pełnił rolę głównego specjalisty prac hydrotechnicznych w Centralnym Biurze Studiów i Projektów Budownictwa Wodnego „Hydroprojekt”, gdzie projektował oraz nadzorował budowy wielu zapór i zbiorników wodnych. Na Politechnice Warszawskiej wykładał od lat siedemdziesiątych, aż do swojej śmierci w 1983 roku.

Awanse

Józef Budziakowski przeszedł przez szereg ważnych awansów w swojej wojskowej karierze, co odzwierciedla jego rozwój i zaangażowanie.

• 1920 – kanonier,
• 1920 – bombardier,
• 1931 – podporucznik,
• 1939 – porucznik ?,
• 1943 – kapitan.

Ordery i odznaczenia

Józef Budziakowski był osobą, która otrzymała wiele odznaczeń za swoje zasługi. Wśród nich wyróżniają się:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.

---

Oceń: Józef Budziakowski

---