Zbigniew Sekulski

---

Życiorys

Od początku lat 70. Zbigniew Sekulski angażował się w nieformalne inicjatywy związane z kulturą niezależną. W tym czasie wykonywał zarówno własne utwory, jak i kompozycje innych artystów, w tym Boba Dylana. Jego występy miały miejsce w klubach studenckich, gdzie zdobywał coraz większą popularność. Warto nadmienić, że przyjaźnił się z Karolem Głogowskim, który wprowadził go do działalności opozycyjnej.

W latach 1971–1975 Zbigniew studiował socjologię na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. Po ukończeniu studiów w styczniu 1976 roku stał się sygnatariuszem listu protestacyjnego, który sprzeciwiał się zmianom w Konstytucji PRL. Jego współpraca z Komitetem Obrony Robotników rozpoczęła się w 1976 roku, a w marcu 1977 roku został jednym z sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, znanej jako Apel do społeczeństwa polskiego. Sekulski angażował się także w wsparcie dla Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR” oraz działania polskiej sekcji Amnesty International.

Na początku 1981 roku aktywnie wspierał łódzkich studentów w trakcie strajków, a w sierpniu tego samego roku brał udział w I Przeglądzie Piosenki Prawdziwej. Niestety, po ogłoszeniu Stanu Wojennego został internowany od 13 grudnia 1981 do czerwca 1982, spędzając czas w zakładach karnych w Łęczycy oraz Łowiczu. W 1982 roku zdecydował się na emigrację do Stanów Zjednoczonych. W latach 1983-1989 organizował tam spotkania polityczno-kulturalne na Uniwersytecie Kalifornijskim. Po wielu latach, w 1997 roku, wrócił do Polski, gdzie kontynuował swoją karierę artystyczną, zajmując się śpiewaniem autorskich piosenek poetyckich.

Za swoją działalność opozycyjną Zbigniew Sekulski został doceniony i odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2007 roku oraz Krzyżem Wolności i Solidarności w 2020 roku.

---

Oceń: Zbigniew Sekulski

---