Katarzyna Tosio

---

Życiorys

Katarzyna Tosio, będąca córką Kacpra i Elizy z Wendtów, wywodziła się ze szwajcarskiej rodziny, która w znacznym stopniu angażowała się w życie religijne oraz kościelne. Jej ojciec, Kacper Tosio (1851–1929), pełnił wiele ważnych funkcji; był między innymi członkiem kolegium kościelnego warszawskiej parafii, a także radcą i prezesem konsystorza. W rodzinie nie brakowało duchowych powołań: młodszy brat Katarzyny, Tomasz Tosio (1881–1919), był pastorem, natomiast kuzynka, Mary Tosio (1875–1952), piastowała urząd diakonisy oraz przełożonej warszawskiego diakonatu.

Na etapie edukacji, Katarzyna zdobyła gruntowną wiedzę w zakresie języka i literatury francuskiej, studiując w Grenoble we Francji. Po powrocie do kraju pracowała jako nauczycielka języka francuskiego oraz niemieckiego w gimnazjach żeńskich, zarówno prywatnych, jak i państwowych, znajdujących się w Warszawie.

W późniejszym czasie związała swoje życie z warszawskim zborem ewangelicko-reformowanym. 17 czerwca 1924 r. na prośbę ks. Władysława Semadeniego jej działalność została doceniona przez Synod Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Polsce, który powołał ją na stanowisko katechetki w szkołach publicznych oraz jako pomocnicę duchownym Kościoła w zakresie misji wewnętrznej. Warto zauważyć, że tym samym stała się pierwszą kobietą sprawującą ogólnokościelną funkcję oraz pierwszą kobietą-katechetą w tej społeczności.

Katarzyna odznaczała się także dużą aktywnością wydawniczą; opracowała dwa śpiewniki kościelne oraz dokonała wielu przekładów pieśni religijnych z obcych języków. W latach 1926–1927 współpracowała z ks. Kazimierzem Ostachiewiczem przy wydaniu pisma o nazwie Żagiew Chrystusowa, a w kolejnych latach, od 1929 do 1933 roku, pełniła funkcję redaktorki naczelnej ogólnopolskiego czasopisma ekumenicznego Szkoła Niedzielna.

Podczas II wojny światowej Katarzyna spędziła okupację w Warszawie. Po wojnie, według niepotwierdzonych informacji, ks. Stefan Skierski zastanawiał się nad ordynowaniem jej na pastorkę, ale ostatecznie pomysł ten nie został zrealizowany, głównie z powodu braku zainteresowania ze strony samej Tosio.

Katarzyna Tosio zmarła 19 grudnia 1959 roku. Jej ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu ewangelicko-reformowanym na Woli w Warszawie, w kwaterze K1-1-3.

Wybrana bibliografia autorska

W naszej prezentacji dotyczącej wybranej bibliografii autorskiej Katarzyny Tosio pragnę przedstawić kilka istotnych publikacji, które wzbogacają literaturę polską. Oto niektóre z nich:

• Nos causeries, nos lectures et nos exercices français. 1, Vocabulaire (M. Arct, Warszawa, 1918),
• Pieśni ewangeliczne (Komitet Zjednoczenia Chrześcijan Ewangelickich w Polsce, 1936) – opracowanie,
• Zbiór pieśni duchownych i psalmów dla wyznawców ewangelicko-reformowanych (1931) – opracowanie.

---

Oceń: Katarzyna Tosio

---