Wiesław Bednarek

---

Życiorys

Wykształcenie

Dzieciństwo i młodzieńcze lata Wiesława Bednarka odbyły się w Zduńskiej Woli, gdzie ukończył Technikum Mechaniczne. Następnie z sukcesem zakończył studia magisterskie w zakresie dziennikarstwa na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Jego edukacja obejmowała również Podyplomowe Studium Administracji na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, a także podyplomowe kursy z zakresu biznesu i zarządzania w Międzynarodowej Szkole Menedżerów w Warszawie.

Nie można zapomnieć o jego artystycznych aspiracjach, które mogły być realizowane dzięki studiom na Wydziale Wokalnym Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, pod okiem prof. Kazimiery Goławskiej. Posiadał tytuł naukowy profesora zwyczajnego doktora habilitowanego, a jego praca doktorska po części ukazała się w publikacji noszącej tytuł: Stanisław Moniuszko i jego podlaski rodowód, stworzonej wspólnie z historykiem, prof. Józefem Maroszkiem.

Kariera

Już w okresie swojej edukacji w technikum, zaczynał swoją przygodę ze śpiewem, występując amatorsko w zespole Pro publico bono, związanym z Spółdzielczym Domem Kultury, a następnie w zespole Miejskiego Domu Kultury. Po zdobyciu popularności na festiwalach piosenki amatorskiej, został przekonany przez uznanych muzyków do podjęcia studiów wokalnych. W latach 1973-1979 występował jako solista Opery Śląskiej w Bytomiu, a następnie również w Teatrze Wielkim w Warszawie, gdzie pełnił rolę wiodącego barytona do 2000 roku. W latach 1979-1985 jednocześnie występował jako solista Teatru Wielkiego w Łodzi.

W trakcie swojej obszernej kariery artystycznej, wystąpił niemalże w tysiącu przedstawień w macierzystym Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, prezentując wielkie role barytonowe z światowego repertuaru operowego. Do najbardziej znaczących kreacji należy zaliczyć tytułowe role w operach Verdiego, takich jak Nabucco, Makbet czy Rigoletto, a także aktywne uczestnictwo w premierowych spektaklach.

Wiesław Bednarek był pierwszym artystą, który zaprezentował rolę Nabucco w Polsce (Opera Śląska – 1983). Jego talent doceniano także na międzynarodowych scenach operowych, w tym m.in. w Teatrze Bolszoj w Moskwie, Staatsoper w Wiedniu, Komische i Staatsoper w Berlinie, oraz na prestiżowych miejscach, takich jak Palais des Congres i Champs Elysees w Paryżu, Semperoper w Dreźnie czy National Opera w Atenach, a także w wielu europejskich miastach jak Jerozolima, Londyn, Bruksela, Helsinki, Haga, Amsterdam czy Wilno.

Warto także zaznaczyć, że brał udział w niezapomnianych realizacjach Halki Stanisława Moniuszki w Brazylii i Japonii, a także był częścią otwarcia opery w Daegu w 1992 roku, występując w spektaklu Traviaty G. Verdiego obok Izabelli Kłosińskiej, w reżyserii Marka Grzesińskiego. Za swoje zasługi dla polskiej kultury został nagrodzony przez Ministra Spraw Zagranicznych RP w 1990 roku, a w 2021 roku wyróżniony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis” oraz Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”, który stanowi najwyższe odznaczenie w polskim środowisku artystycznym.

W 2022 roku Wiesław Bednarek został odznaczony przez Prezydenta RP jednym z najważniejszych polskich odznaczeń – Orderem Polonia Restituta – Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski, a w tym samym roku, Marszałek Województwa Mazowieckiego Adam Struzik wręczył mu honorowy medal Pro Masovia za wkład w rozwój kultury regionu. Jego działalność charytatywna również została doceniona, co zaowocowało przyznaniem mu Odznaki Honorowej PCK (2011) oraz Medalem „Za zasługi dla Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych” (2015).

Na początku 2011 roku nagrał płytę z rosyjskimi romansami, która stała się częścią jego pracy habilitacyjnej, zatytułowanej Romans rosyjski – moja fascynacja, opublikowanej również w formie książkowej. Zduńska Wola, jego rodzinne miasto, uhonorowało go tytułem Honorowego Zduńskowolanina Roku 2001 oraz mianowało Ambasadorem Kultury Zduńskiej Woli w 2016 roku.

Podczas XVIII edycji Festiwalu Operowo-Operetkowego w Ciechocinku w 2015 roku, Wiesław Bednarek obchodził jubileusz 40-lecia swojej kariery artystycznej, który również powtórzono w Filharmonii Słupskiej. W roku akademickim 2012/2013 rozpoczął pracę jako profesor nadzwyczajny Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, prowadząc klasę śpiewu na Wydziale Wokalno-Aktorskim. W roku 2016/2017 objął stanowisko Kierownika Katedry Wokalistyki, pełniąc tę funkcję do 2019 roku, kiedy to z przyczyn zdrowotnych musiał ograniczyć swoje obowiązki, wciąż jednak angażując się w działalność pedagogiczną oraz akademicką aż do 2022 roku. Na początku 2017 roku, tytuł profesora sztuk muzycznych została mu nadana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Spektakle operowe

Wiesław Bednarek jest znanym artystą operowym, którego niezapomniane występy odbyły się na deskach wielu renomowanych teatrów w Polsce. Jego kariera obfituje w istotne wydarzenia, które pozostawiły trwały ślad w świecie opery. Przykładowo, jedną z kluczowych instytucji, w której zagrał, jest Teatr Wielki w Warszawie, gdzie wystąpił w licznych spektaklach.

Oto chronologia niektórych z jego ról:

• 1978: Edyp jako Forbas (reżyseria Jean Rinzescu),
• 1979: Awantura w Recco jako Rajca II (reżyseria Kazimierz Dejmek),
• 1982: Inge Bartsch jako Fink (reżyseria Henryk Czyż),
• 1983: Borys Godunow jako Andrzej Szczełkałow (reżyseria Marek Grzesiński),
• 1984: Poławiacze pereł jako Zurga (reżyseria Raymond Rossius),
• 1983: Łucja z Lammermooru jako Lord Ashton (reżyseria M. Grzesiński),
• 1984: Turandot jako Mandaryn (reżyseria M. Grzesiński),
• 1985: Jadwiga, królowa Polski jako Jagiełło (reżyseria Maria Fołtyn),
• 1985: Fidelio jako Don Pizarro (reżyseria M. Grzesiński),
• 1985: Makbet jako Macbeth (reżyseria M. Grzesiński),
• 1986: Złoty kogucik jako Książę Afron (reżyseria Laco Adamík),
• 1986: Włoszka w Algierze jako Taddeo (reżyseria Frank de Quell),
• 1986: Aida jako Amonastro (reżyseria M. Grzesiński),
• 1987: Traviata jako Georges Germont (reżyseria M. Grzesiński),
• 1987: Mistrz i Małgorzata jako Behemot (reżyseria M. Grzesiński),
• 1987: Bramy raju jako Anioł Roberta (reżyseria M. Grzesiński),
• 1988: Czarna maska jako Lowel Perl (reżyseria Albert Lheureux),
• 1989: Kniaź Igor jako Kniaź Igor (reżyseria L. Adamik),
• 1991: Kserkses jako Elviro (reżyseria Gunter Konemann),
• 1992: Nabucco jako Nabucco (reżyseria M. Grzesiński),
• 1992: Cyrulik sewilski jako Bartolo (reżyseria Jerome Savary),
• 1993: Parsifal jako Amfortas (reżyseria Klaus Wagner).

W teatrze wielkim w Łodzi również odegrał szereg ról, takich jak:

• 1982: Don Pasquale jako Malatesta (reżyseria Lech Komarnicki),
• 1982: Fidelio jako Don Pizarro (reżyseria Wolfgang Weit),
• 1983: Eugeniusz Oniegin jako Oniegin (reżyseria Maciej Prus),
• 1983: Łucja z Lammermooru jako Lord Ashton (reżyseria Renzo Giacchieri),
• 1999: Makbet jako Makbet (reżyseria L. Adamik) – gościnnie,
• 2006: Aida jako Amonasro (reżyseria M. Grzesiński) – gościnnie,
• 2006: Łucja z Lammermooru jako Lord Henryk Ashton (reż. M. Szczucka, W. Stańczuk),
• 2006: Krakowiacy i Górale jako Bryndas (reżyseria Kazimierz Kowalski),
• 2006: Halka jako Stolnik (reżyseria K. Kowalski),
• 2007: Cyganeria jako Marceli (reżyseria L. Adamik),
• 2007: Cyrulik sewilski jako Doktor Bartolo (reżyseria Henryk Baranowski),
• 2008: Włoszka w Algierze jako Taddeo (reżyseria Michał Znaniecki).

Nie zapominajmy również o jego występach w innych operach, jak chociażby:

• 1983: Nabucco jako Nabucco (reż. Lech Hellwig-Górzyński) w Operze Śląskiej w Bytomiu – gościnnie.
• Na deskach Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie wystąpił w takich produkcjach jak:
• 1993: Skrzypek na dachu jako Abram; Żyd II (reżyseria Jerzy Gruza),
• 1994: Quo Vadis jako Apostoł Piotr (reżyseria Ryszard Peryt),
• 1994: Sylwester w operze, wieczór galowy jako Rigoletto (reżyseria Zbigniew Bogdański),
• 1995: Straszny dwór jako Maciej (reżyseria M. Grzesiński),
• 1995: Carmen jako Escamillo (reżyseria Lech Majewski),
• 1995: Halka jako Janusz (reżyseria M. Fołtyn),
• 1996: Traviata jako Markiz d’Obigny (reżyseria M. Grzesiński),
• 1999: Madame Butterfly jako Komisarz cesarski (reżyseria Mariusz Treliński).

Jego kariera obejmowała także zjazdy do Teatru Narodowego (Scena Operowa) w Warszawie, gdzie zagrał w przedstawieniach takich jak:

• 1996: Śpiewnik domowy (reżyseria M. Fołtyn),
• 1996: Turandot (wznowienie po raz 56) jako Mandaryn (reżyseria M. Grzesiński),
• 1997: Kawaler srebrnej róży jako Portier (reżyseria P.L. Pizzi),
• 1997, 1999: Rigoletto jako Rigoletto (reżyseria Gilbert Deflo),
• 1997: Simon Boccanegra jako Simon Boccanegra (reżyseria Pier Luigi Pier`Alli),
• 1998: Straszny dwór jako Miecznik; Maciej (reżyseria Andrzej Żuławski),
• 1998: Bal maskowy jako Hrabia Ancarstrom (reżyseria Waldemar Zawodziński).

W roku 2000 można go było zobaczyć w Filharmonii Częstochowa, gdzie zaprezentował się w „Strasznym dworze” w roli Macieja (reż. K. Kowalski). Występy w Teatrze Letnim w Ciechocinku w roku 2002 jako Hrabina i w 2008 roku w „Strasznym dworze” również ukazały jego różnorodność jako artysty operowego.

Nagrody i odznaczenia

W 1990 roku Wiesław Bednarek otrzymał nagrodę Ministra Spraw Zagranicznych RP za swoje wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury polskiej poza granicami kraju.

W 1997 roku został uhonorowany Srebrnym Krzyżem Zasługi, co świadczy o jego zaangażowaniu w działalność kulturalną.

W 2001 roku zyskał honorowy tytuł Człowieka Roku 2001 w Zduńskiej Woli, doceniany za wkład w społeczność lokalną.

Kolejnym ważnym wyróżnieniem był Srebrny Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis, który otrzymał w 2012 roku.

W 2016 roku mianowano go Ambasadorem Kultury Zduńskiej Woli, co podkreśla jego rolę w promowaniu kultury regionalnej.

W 2021 roku odebrał Złoty Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis, który stanowi zwieńczenie jego wpływowego wkładu w obszarze kultury.

W 2022 roku został odznaczony Orderem Polonia Restituta – Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a także Medalem honorowym Pro Masovia, co zdecydowanie potwierdza jego znaczenie w dziedzinie kultury i sztuki.

---

Oceń: Wiesław Bednarek

---